1 odpowiedź w tym temacie

[ppaatt1]

065. 3x17 - 19.03.1990 - Sins Of The Father

Opis:

W ramach programu wymiany oficerów na pokład USS Enterprise przybywa klingoński komandor Kurn, który zastąpi Rikera na pozycji pierwszego oficera. Worf zauważa, że coś jest nie tak i przeprowadza małe szybkie śledztwo. Kurn okazuje się... jego bratem. Przybył on, by prosić Worfa o ochronę honoru ich rodziny. Zmarły ojciec obydwu został oskarżony o zdradę. Worf kierowany więzami rodzinnymi postanawia wziąć udział w rozprawie... nie do końca sprawiedliwej i uczciwej.... Odcinek mocno rozwijający wątek Worfa. Możemy poznać kawałek jego historii. Skupia się na relacjach rodzinnych oraz walce o honor i prawdę. Świetne kreacje Klingonów, odmienne od ich wizerunku, którym karmiły nas poprzednie odcinki. Z honorowych wojowników stworzyły się spasione, kłamliwe tchórzliwe istoty. Ale jednocześnie sytuacja nie jest aż tak czarno-biała. Jacykolwiek by nie byli posiadają w tym jakiś rzeczywiście większy interes. (dobra ogółu) Kurn ma ode mnie dużego plusa za dowalanie Wesleyowi na każdym kroku.

[xetnoinu]

Świetny pod wieloma względami odcinek.

Po pierwsze znacząco otwiera przed widzem świat Imperium, z całym jego rytualizmem, przejaskrawionym poczuciem honoru, honoru na pokaz - uzyskanego często krwawym i mało prawym "układaniem" historii przez spiski, wewnętrzne gry interesów i poprzerastane ego niejednego wojownika czy całego klanu.
Wszystko to zostanie wkrótce twórczo rozwinięte i wątki tu zaprezentowane będą się przewijać w całym TNG tworząc niezbędne podwaliny wiedzy, co do wewnętrznych tarć w ramach tego społeczeństwa. Co ciekawe pomysł na brata Worfa i całą tę zagmatwaną historię ich ojca okazał się na tyle nośny fabularnie, że będzie jeszcze kontynuowany w DS9 (w zakresie Kurna) i ENT (w zakresie praprzodka Durasa o tym samym imieniu).

Kolejnym walorem odcinka jest porządne rozwinięcie postaci Worfa. To już ktoś więcej niż narwany mięśniak i przyładzony na ludzka modłę klingoński rodzynek we Flocie.

Wreszcie wybitna wizualna strona tego odcinka. Fantastyczne dekoracje, kostiumy, oświetlenie i sposób filmowania sekwencji klingońskich - to się ogląda jak film a nie kolejny odcinek kosmicznego tasiemca.

I na koniec klimat tej historii, męskiego humoru przeplecionego odkrywaniem mroków klingońskiej wojowniczej watahy - niewątpliwie wpływ współscenarzysty R.D. Moora.

A co do Wesleya - tak musiało być delikatnie to ujmując dysonans między nim a klingońską wizją młodego mężczyzny .....Kurn i tak wykazał się nadzwyczajnym taktem i tolerancją
Ale na obronę trzeba jednak odnotować, że sam fakt, że Kurn "pochylił się" w swoim zachowani nad tą postacią, oznacza, że gdzieś podskórnie widział w nim zmarnowany (w jego mniemaniu) potencjał i to go tu głównie irytowało, bardziej niż kolejny ludzki chłopaczek.