15 odpowiedzi w tym temacie

[kwiatek]

STRESZCZENIE WKRÓTCE

[Ankh]

Kiedy możemy spodziewać się Twoich recenzji?
Czy możesz podać jakiś przybliżony termin ?
Jakoś tu tak pusto i pusto ;(

[jack]

Podczas jednej z wypraw drużyna SG1 znajduje tajemnicze urządzenie, zawierające dziwne zapisy na powierzchni. Podczas badań okazuje się, że urządzenie zawiera w sobie miliony żyjątek, tworzących inteligentną istotę.
Podczas wynoszenie urządzenia z SG następuje atak, w czasie którego Jack zostaje ranny i zainfekowany przez obcych. W wyniku działań udaje się dojść do porozumienia z istotami, a całe urządzenie zostaje przeniesione na planetę dostoowaną do stylu życia obcych.

Odcinek niezbyt zaskakujący, choć pomysły Carter okazały się wystarczjące do tego, by nie tylko uratować Jacka, ale i planetę. W każdym razie miło sięogląda dla zabicia czasu. tak na 6.5

[Jedi]

Też daję 6,5 - choć na moją ocenę może rzutować fakt, że tuż przed nim oglądałem "Thor's Chariot" który strasznie podniósł poprzeczkę.
W "Message..." najbardziej podobał mi się początek - chodzenie jak po księżycu i dialog po powrocie :

Hammond : Wszystko poszło zgodnie z planem?
Jack : Jeden mały krok człowieka. I tak dalej.

[Skaara]

Po poprzednim odcinku ten trochę mnie zawiódł.Nie żeby był aż taki zły ale po "Thor's Chariot" myślałem,że kolejny odcinek też wniesie coś do głownego wątku.Niestety ten odcinek to kolejny zapychacz by sezon liczył te 22 odcinki.Ogląda się go co prawda nienajgorzej ale i tak patrząc na niego zaraz po odcinku 6 czułem sie nieco zawiedziony.Ocena 6/10

[Qrpkk]

Rzeczywiscie czuc lekkie rozczarowanie

8/10

Mimo wszystko daje 8
Cywilizacja w pudeleczku a to ciekawe :>

Użytkownik Qrpkk edytował ten post 12.05.2006 - |21:52|

[Dooku]

Mi odcinek się bardzo podobał. Świetny początek na 'księżycu', kapitalne zdjęcia z lampą ultrafiletową i te 'robaczki' wnikające w mózg Jacka, zaskakujący parę razy. Po prostu przyzwoity odcinek. Zaskakująca jest tylko głupota naszej dzielnej grupy. Przynoszą wszystko co znajdą podczas swoich wyprwa na ziemię. Bez kwarantanny, ustawiają na stoliku i się zastanawiają. Mogli by np. pomyśleć o zbudowaniu laboratorium na jakiejś pustej planecie i tam badać nowe 'artefakty'. No, ale nie było by napięcia typu "10 seconds to self destruction"

[JakubC]

Mam tylko nadzieje, że kiedyś temat tej rasy będzie kontynuowany...

[elam]

mnie odcinek podobal sie tak srednio, komunikacja z czyms tak malym, nawet, jesli laczy sie w kolonie.... coz... mam rozumiec, ze te nanorobaczki zbudowaly sobie te kapsule i wygrawerowaly na niej literki tysiace razy wieksze od nich samych? jak one robily, zeby czytac wlasne pismo?

[kefir]

Średniawka Dałem siódemkę na wyrost. Ale w sumie oglądało się dość przyjemnie, a zacytowany wyżej tekst Jacka po prostu mnie rozwalił Widok po włączeniu lampy UV i te robaczki ładujące się O'Neillowi do mózgu też wyglądały konkretnie A końcówka a la James Bond, Hammondowi i Carter udaje się wyłączyć autodestrukcję oczywiście w ostatniej sekundzie... Tyle, że czegoś tu chyba nie zrozumiałem/nie zauważyłem. Dlaczego nie mogli wyłączyć tego wcześniej? Zaczęli to robić dopiero po zamknięciu wrót...

[dr Danielle Jackson]

mam rozumiec, ze te nanorobaczki zbudowaly sobie te kapsule i wygrawerowaly na niej literki tysiace razy wieksze od nich samych? jak one robily, zeby czytac wlasne pismo?

a moze zbudował to ktoś, kto był "przejęty" przez nie tak jak O'Neill... albo nanorobaczki to tylko forma przetrwalnikowa... who knows... the truth is out there
albo przyszło mi jeszcze do głowy ze kktoś inny je tam wsadził

Użytkownik dr Danielle Jackson edytował ten post 08.02.2007 - |02:09|

[sunkmanitu]

świetny odcinek, dużo lepszy niż Rydwan Thora
Poza kilkoma elementami, które mnie ogólnie drażnią w SG jest to świetny odcinek, jest dramat postaci, jest prawdziwa przyjaźń, są świetne sceny na jałowej planecie i z lampami ultrafioletowymi.

[Darth Paula]

+ Stargate: SG-1 i Stargate: Atlantis od nowa +

Oczywiście gorszy od Thor's Chariot, ale nic nie można mu zarzucić - 8 murowana.

Po Rydwanie Thora miałam przerwę w oglądaniu Stargate spowodowaną egzaminami i innymi rzeczami, które pojawiają się przed końcem roku szkolnego. Na szczęście teraz już trochę spadł mi poziom kucia na sprawdziany i zaliczeniam, więc znalazłam chwilkę czasu na oglądnięcie tego odcinka. Po Thor's Chariot wiele osób czuje zawiedzenie, jak widzę. A niesłusznie! Przecież gdyby każdy odcinek trzymał się głównej fabuły, to SG-1 nie miałby 10, a 4 sezonów. "Zapychacze", jak je nazywacie, muszą być. I niektóre są ciekawe, nie możecie zaprzeczyć. Są potrzebne, by ukazać naszą drużynę nie tylko walczącą z Goa'uldami (a później też z innymi wrogami, ale nie będę spoilerowała), ale także w środowisku codziennej pracy - podróże na inne planety, badanie artefaktów, poznawanie kultur, cywilizacji itd.

Pierwsze sceny rodem z Księżyca plus tekst "- Jeden krok dla człowieka i tak dalej" rozbawiły mnie do łez . Takie miłe nawiązanie do dość wczesnego stadium podboju kosmosu przez Ziemię... Choć mówiąc szczerze dalej nie posunęliśmy się zbyt do przodu :/ . Ale to nie miejsce, by o tym mówić. Jak powiedział gen. Hammond "- Przynosimy ze sobą różne rzeczy z całej galaktyki i w końcu się przejechaliśmy". Czy było warto? Na pewno, bo gdybyśmy nie brali nic z innych planet, to niczego byśmy się nie dowiedzieli... i nie byłoby wielu, wielu odcinków, których treść opiera się właśnie o przywiezione zza Wrót rzeczy, ludzi czy choroby.

Rzeczywiście trochę niedorzeczne wydaje się to, jak te nanorobociki wyskrobały napisy dużo większe od nich w tej "kapsule", ale można wyjaśnić to kilkoma drogami - albo są one tylko formą "konserwową", a tak naprawdę przybierają o wiele większe rozmiary, albo opanowały innego humanoidalnego obcego tak jak Jacka. Świetne były tu sceny z lampami ultrafioletowymi (sama zobaczyłam ich efekt, kiedy ubrana byłam w śnieżnobiałą koszulę ). Te "żyłki" kolonii tych żyjątek były naprawdę fajne. Dodatkowo ich zdjęcia też nienajgorzej wyszły. Sam pomysł wczepienia sie do ramienia O'Neilla był zbyt naciągany (czegoś więcej można było się spodziewać), a i ten jego głosik, kiedy obcy przemówili jego ustami był niezadowalający. Tak właściwie to zastanawia mnie, dlaczego niby gdy jakiś obcy przejmuje kontrolę nad kimś z SG-1 to mówi swoim głosem, a nie opanowanego człowieka? W końcu posługuje się jego ustami, jego strunami głosowymi, a sam wysyła tylko impulsy do mózgu, więc czemu tak się dzieje? Nieporozumienie.

Porucznik Simmons zadurzony w Sam... Nie pamiętam już, czy w następnym odcinku okazało się, że przeżył czy też może nie (dawno już nie oglądałam 2 sezonu), w każdym razie tu był umierający. Chciał już powiedzieć Carter, że ją kocha (choć jak dla mnie "miłość" to zbyt duże słowo, by go tak nadużywać...), ale tego nie zrobił. Bał się? Hmm... Może to znów ten brak pozwolenia na związki między wojskowymi. Zresztą i tak by to nie wyszło, bo Sam nie jest zainteresowana porucznikiem (gdzie ona ma oczy - przecież jest bardzo przystojny! :/ ), tylko... No właśnie - Jackiem. Ich uścisk dłoni, pełen zaufania, nadziei, a może też i miłości akurat mi nie przeszkadzał, bo lubię shipy w SG-1. O'Neilla oczywiście żal było mi bardzo w tym odcinku, choć i tak wiedziałam, że wszystko obróci się na dobre.

Ciekawie wyszedł pomysł z tymi nanocytami pochłaniającymi energię, zakonserwowanymi w pudełku z instrukcją, chcącymi opanować naszą planetę. Nie mam do nich o to żalu, bo przecież złe nie były - chciały tylko żyć, a ponieważ nie zależało im na zniszczeniu naszej planety, zgodziły się na kompromis. Wielki plus w tym odcinku za Daniela - jak on uroczo się złości. Powinien za swoje role, kiedy gra zdenerwowanego lub złego, dostać Oscara . I ten jego sarkastyczny uśmiech (sama robię podobny). W odcinku położono też nacisk na przyjaźń Tea'lca z O'Neillem. I ten żart naszego Jaffa . Rzeczywiście uśmiałam się co niemiara. Rozumiem w tym epizodzie zachowanie Hammonda, zaniepokojonego, odpowiedzialnego za SGC i bezradnego dowódcę, który nie wie już co robić, więc zamyka wszystkich w bazie i zakazuje kontaktów z światem zewnętrznym.

W podsumowaniu odcinek dobry, na 10, a nawet 9 w żaden sposób nie zasługuje, ale na 8 jak najbardziej i to w pełni zasłużone. Bo i napięcie jest, i fabuła niezła, i gra aktorów dobra, i przyjaźń w SG-1, i zadurzony Simmons, i wzmianka o Maybournie (w końcu sobie o nim przypomnieli!), i samozniszczenie bazy (z przyprawiającym mnie o uśmiech "5, 4, 3, 2, 1", bo i tak każdy wie, że zdążą w ostatniej sekundzie), i malutcy obcy, i ultrafiolet, i Daniel, i humor w wykonaniu Teal'ca, i Hammond w trudnej sytuacji i wszystko dobrze wymieszane i dość zjadliwie podane.

[Jonasz]

Kolejny zapychacz. Pomyslowy tego nie mozna zaprzeczyc. Pomyslowosc rauje ten epizod. Mamy naprawde obcych, a nie ludzi pzrebranych w dziwne ciuszki.

[Sharak]

Nareszcie zobaczyłem SG-1 w skafandrach. Jakby nie patrzeć podróże w kosmos chyba do tego zobowiązują. Po planecie Tollan pokazano nam drugą która uległa całkowitemu wyniszczeniu, aż się zaczynam bać o naszą biedną Ziemię Co mogę powiedzieć o odcinku, Anderson robił dobre miny. Poza tym wysuwające się z kuli zaczepy średnio mnie do siebie przekonały. Ale motyw z pochłanianiem energii dobry.

Uwaga ad drugiego sezonu, Teal'c się zdecydowanie rozgadał, to już nie tylko kiwnięcia głową i lakoniczne odpowiedzi, ale własne przemyślenia, sugestie i długie zdania, dobrze

[rotten]

Te amerykanskie akcje typu ratunek w ostatniej sekundzie przed samozniszczeniem troche mnie irytuja, ale zaczynam sie powoli przyzwyczajac. Tak samo jak wielu z nas pewnie juz wie, ze odcinek skonczy sie happy endem.