73 odpowiedzi w tym temacie

[k-rol]

Że tak powiem, bardzo współczesna ręka z puszką napoju w rzekomo opuszczonym domu w roku 1973

[Janek_wad]

Ja osobiście zacząłem oglądać wersję US, po czterech odcinkach z ciekawości zerkając na pierwowzór. I wiecie co? Amerykański remake podoba mi się o wiele bardziej. Kompletnie nie trawię angielskiego klimatu. Może i Brytyjczycy grać potrafią, ale ogólnie przez te wszystkie lata jakoś bardziej przyzwyczaiłem się do amerykańskiej konwencji serialu, także ciężko będzie przetrwać "Life On Mars UK". Hmmmm, a może to dlatego, że po ciężkim dniu takie kolorowe, hipisowskie życie ogląda się o wiele przyjemniej niż obskurne ceglane budynki, przypominające nasze polskie realia?

Edit.

Po dokładniejszym przyjrzeniu się LoM UK stwierdzam, że daje radę Częściowo zmieniam zdanie. Brytyjska wersja jak najbardziej do polecenia.

Użytkownik Janek_wad edytował ten post 04.11.2008 - |00:48|

[owczarnia]

Mnie osobiście ten amerykański remake kojarzy się z jakąś kiepską parodią...

[Pawel]

Po 4 odcinkach jak dla mnie naprawdę bardzo dobra produkcja. Z wielką przyjemnością oglądam kolejne odcinki i z niecierpliwością czekam na następne epizody. O obsadzie już wspominałem. Zarówno aktor grający głównego bohatera jak i Michael Imperioli (na początku go nie poznałem ) oraz Harvey Keitel świetnie sobie radzą.

Amerykańska wersja tak mi przypadła do gustu że jak będzie jakaś przerwa w emisji to chętnie sięgne po brytyjski pierwowzór.

[owczarnia]

Różnica między brytyjskim pierwowzorem a wersją amerykańską jest taka, jak pomiędzy oryginalnym produktem, a tanią, nieudolną, chińską podróbką. Jak ludziom może się coś takiego podobać, przechodzi granice mojego pojmowania. Sorry.

[Pawel]

Ja osobiście zacząłem oglądać wersję US, po czterech odcinkach z ciekawości zerkając na pierwowzór. I wiecie co? Amerykański remake podoba mi się o wiele bardziej. Kompletnie nie trawię angielskiego klimatu. Może i Brytyjczycy grać potrafią, ale ogólnie przez te wszystkie lata jakoś bardziej przyzwyczaiłem się do amerykańskiej konwencji serialu, także ciężko będzie przetrwać "Life On Mars UK". Hmmmm, a może to dlatego, że po ciężkim dniu takie kolorowe, hipisowskie życie ogląda się o wiele przyjemniej niż obskurne ceglane budynki, przypominające nasze polskie realia?

Edit.

Po dokładniejszym przyjrzeniu się LoM UK stwierdzam, że daje radę Częściowo zmieniam zdanie. Brytyjska wersja jak najbardziej do polecenia.

Ja dzisiaj zmęczyłem dwa odcinki wersji brytyjskiej. Pomyślałem sobie że skoro wersja US tak mi się podoba, a wielu chwali brytyjski pierwowzór to z przyjemnością sobie obejrzę. Ale niestety męczyłem się strasznie, zwłaszcza na pilocie, bo amerykański pilot to praktycznie to samo co brytyjski tylko zrobiony bardziej dynamicznie.
W ogóle w wersji amerykańskiej podoba mi się właśnie większa dynamika odcinków. Jak dla mnie lepszy jest też klimat w wersji US. Także nie mogę się przyzwyczaić do aktorów grających w wersji brytyjskiej. Jak dla mnie w wersji amerykańskiej aktorzy stworzyli bardziej wyraziste postacie.

Jedynego czego się obawiam po wersji amerykańskiej to rozciągania na siłę serialu, dopóki jest oglądalność. A nie daj Boże oglądalność spadnie i będzie cancel bez sensownego zakończenia. Brytyjczycy raczej tak tego nie robią, dlatego wersję brytyjską będę trzymał w pogotowiu .

[Janek_wad]

Różnica między brytyjskim pierwowzorem a wersją amerykańską jest taka, jak pomiędzy oryginalnym produktem, a tanią, nieudolną, chińską podróbką. Jak ludziom może się coś takiego podobać, przechodzi granice mojego pojmowania. Sorry.

Widzę, że co po niektórym z tej bulwersacji żyłka pęka. Owczarnia, jeśli już jedziesz po serialu, mogłabyś to zrobić w jakiś bardziej "cywilizowany" sposób, nie obrażając ludzi, którym wersja US się podoba. Na temat porównania dobrego produktu do chińskiego produktu dyskutował nie będę, bo i obecnie pewnie z 70 procent wszelkiej maści rzeczy wytwarza się właśnie w tym rejonie świata, tylko i wyłącznie ze względu na tanią siłę roboczą. Synonim słowa "Made in China" jako typowego, tandetnego towaru już dosyć dawno całkowicie stracił na znaczeniu.

Także przyjmij do wiadomości, iż są na tym świecie ludzie, którym się "coś takiego" podoba. Mało tego, w dodatku na bieżąco śledzą losy amerykańskiego Sama Tylera i - o zgrozo - uważają wersję US za bardziej zjadliwą od UK.

Pozdrawiam

[owczarnia]

Żyłka pęka? Jesteś pewien, że mnie? Bo co, bo nazywam kicz po imieniu? Rozumiem, że tylko tym, którym się podoba wolno wyrażać jedynie słuszną opinię?

Ach, ta demokracja .

[Pawel]

Ach, ta demokracja .

Demokracja jest przereklamowana .

Ale powiem ci że coś jest w tym że dla ciebie wersja US wygląda jak kiepska podróba wersji UK. Ja najpierw oglądając wersję US, gdy obejrzałem potem pilota wersji UK mógłbym to samo powiedzieć tylko na odwrót. Czyli że wersja UK to kiepska podróba wersji US. Ale oczywiście wiem że wersja z UK to pierwowzór. Ale mogę się cieszyć że jak dla mnie remake okazał się dużo lepszy od pierwowzoru .

Być może ocena tego serialu zależy od tego, którą wersję jako pierwszą się oglądało. Dużo wątków się w obu wersjach powtarza, stąd gdy oglądamy drugi raz to samo, raczej nie mamy na to większej ochoty.

[owczarnia]

Obawiam się, że powtarzalność nie ma tu wiele do rzeczy... Mnie po prostu zabija klimat, a raczej jego kompletny brak. Gene Hunt jest dla wielu postacią absolutnie kultową (i ja do tych wielu należę). Podobnie Sam Tyler. Odtwórcy obu tych ról to aktorzy najwyższej klasy, wcielili się w swoje postacie po prostu genialnie i to dla nich w olbrzymiej mierze się tę serię ogląda. Dalej, specyficzna aura, psychodela niemalże, której wersji US kompletnie brak. Te ulice, samochody (!!!), kolorystyka. Biuro. Sposób pracy. Język. Wersja brytyjska to same smaczki. Coś jak najlepsze wino czy tam koniak, co kto lubi. Albo ogry . Warstwy mają, no. A US? US jest płaska, nijaka, głupawa wręcz - i do tego wtórna aż zęby bolą. Jakże więc mogłaby mi się podobać? Że już nie wspomnę o samym Davidzie Bowie, który jest kwintesencją brytyjskości.

Jeżeli zrobią jeszcze 'Ashes to Ashes', to... Ja wysiadam.

[Janek_wad]

Hmmmm. Zasadniczo rzecz biorąc, jeśli o Gene Hunta i Sama Tyler'a idzie, aktorzy z wersji US siadają mi bardziej. Myślę, że z pewnością ciężko jest zaakceptować fakt, iż Amerykanie do wszystkiego potrafią wtrącić swoje pięć groszy, aczkolwiek niektórzy chwalą sobie remake. Z tego co wiem, w USA LoM ma sporą oglądalność, także i tam się podoba. "Ulice, samochody, kolorystyka" - jak dla mnie nowa odsłona Życia na Marsie pod tym względem wypada dużo lepiej. Amerykańskie bryki, klasyk nad klasykami. Ulice pełne hipisów i wolności. Wszędzie kolorowo, aż pachnie klimatem tamtych lat. Co do jednego mogę się zgodzić. Psychodela - tego w US z pewnością w takiej dawce nie ma.

Zresztą. Każdy ma to co lubi:D. Ja oczekuję na "Song of Ice and Fire" i mam nadzieję, że zrobią to tak, że nikt nie będzie miał wątpliwości co do świetności serii ...

Użytkownik Janek_wad edytował ten post 14.11.2008 - |00:49|

[Pawel]

Hmmmm. Zasadniczo rzecz biorąc, jeśli o Gene Hunta i Sama Tyler'a idzie, aktorzy z wersji US siadają mi bardziej. Myślę, że z pewnością ciężko jest zaakceptować fakt, iż Amerykanie do wszystkiego potrafią wtrącić swoje pięć groszy, aczkolwiek niektórzy chwalą sobie remake. Z tego co wiem, w USA LoM ma sporą oglądalność, także i tam się podoba. "Ulice, samochody, kolorystyka" - jak dla mnie nowa odsłona Życia na Marsie pod tym względem wypada dużo lepiej. Amerykańskie bryki, klasyk nad klasykami. Ulice pełne hipisów i wolności. Wszędzie kolorowo, aż pachnie klimatem tamtych lat.

I tutaj w 100% się zgadzam i Twój post mógłby być moją odpowiedzią na posta @owczarnii, ale wtrące jeszcze swoje pięć centów .

Pisałem już o aktorach ale napiszę jeszcze raz Jason O'Mara jako Sam Tyler jak dla mnie o klasę lepszy niż jego brytyjski odpowiednik. Harvey Keitel jako Gene Hunt to samo.
Klimat - trudno oceniać bo w obu wersjach jest on różny, pasujący do lat 70 w danym kraju.

Na pewno sposób przedstawienia wydarzeń bardziej podoba mi się w wersji US. W wersji UK wszystko wydawało mi się jakby rozgrywało się w jakimś spowolnionym tempie, potrafiłem nieźle się wynudzić przez sporą część odcinka.

Na koniec napiszę te ulice, samochody, kolorystyka, biuro z lat 70, czy sposób pracy ówczesnej policji (świetne kreacje Keitela i Imperioli, które są tego kwintesencją ) to wszystko bardzo podoba mi się w wersji US.

Myślę że pozostaje nam wszystkim pozostać przy swoich zdaniach i oglądać tę wersję, która nam bardziej odpowiada.

Użytkownik Pawel edytował ten post 14.11.2008 - |11:02|

[owczarnia]

Harvey Keitel jest świetnym aktorem, nie przeczę. Huntem takim jak Glenister nie będzie nigdy, jednak aktora z niego kawał i tu zgoda. Ale porównywać tego, eee... O'Marę do Johna Simma?... O, mamusiu...

Co by nie mówić, płakać się chce .

Tak czy siak pozostaję z nadzieją, że chociaż 'Ashes to Ashes' zostawią w spokoju, bo amerykańskiej Alex Drake w zestawieniu z amerykańskim Huntem i jakąś amerykańską bryką (zamiast Audi Quattro, jak nic zawał na miejscu) mogłabym już nie przeżyć .

Użytkownik owczarnia edytował ten post 14.11.2008 - |18:05|

[tukcio]

Hmmmm. Zasadniczo rzecz biorąc, jeśli o Gene Hunta i Sama Tyler'a idzie, aktorzy z wersji US siadają mi bardziej. Myślę, że z pewnością ciężko jest zaakceptować fakt, iż Amerykanie do wszystkiego potrafią wtrącić swoje pięć groszy, aczkolwiek niektórzy chwalą sobie remake. Z tego co wiem, w USA LoM ma sporą oglądalność, także i tam się podoba. "Ulice, samochody, kolorystyka" - jak dla mnie nowa odsłona Życia na Marsie pod tym względem wypada dużo lepiej. Amerykańskie bryki, klasyk nad klasykami. Ulice pełne hipisów i wolności. Wszędzie kolorowo, aż pachnie klimatem tamtych lat. Co do jednego mogę się zgodzić. Psychodela - tego w US z pewnością w takiej dawce nie ma.

Amerykański Gene Hunt miałby być lepszy od Glenistera? To chyba jakaś kpina! Brytyjski Gene Hunt jest moim zdaniem najlepszą postacią telewizyjną jaka kiedykolwiek powstała. Zasługę można przypisać genialnym scenarzystom i oczywiście Philipowi Glenisterowi. Nikt tak pięknie nie wypowiada 'bastard' jak Glenister. Porównajcie sobie w którymś z odcinków LOM US, jak ta nieudolna kopia Hunta mówi 'Drop your weapon. You'r surrounded by armed bastards!' z tym samym dialogiem wypowiedzianym przez Glenistera. Śmiać się chce jak się słyszy Hunta w wersji US.

I co jeszcze, może LOM UK nie ma klimatu? Jest znacznie bardziej klimatyczny niż US. Ciągłe wzmianki o aktualnej sytuacji społeczno-politycznej, ubrania, muzyka, wystrój wnętrz, urządzenia lat 70-tych, plakaty reklamowe, same reklamy, wiadomości i programy BBC lat 70-tych - to mało??

Moim zdaniem problem nie leży w wersji, którą się oglądało jako pierwszą, ale w tym, że z reguły większość nas ma skłonność do akceptowania tego co amerykańskie. Jakby nie patrzeć jest to jeden z największych krajów i najbogatszych krajów. Dzięki tym pieniądzom mogą kręcić masy obrazów dla kin i telewizji. Później zalewają cały świat swoimi produkcjami. Ze względu na ogromną liczbę tytułów amerykańskich jesteśmy przyzwyczajeni do ich obecności na naszych ekranach. Ludzie wolą oglądać to, do czego przywykli. Jeśli oglądali wcześniej 50 seriali amerykańskich, to ciężko im się przemóc, by sięgnąć po jakiś brytyjski, a nie daj boże po azjatycki. Widz woli słuchać amerykańskiego akcentu, bo do takiego przywykł w TV, kinie, radiu itd. Jeśli usłyszy Brytyjczyka, to zaraz słychać "ale oni dziwnie mówią, i jeszcze nic nie można zrozumieć". A dlaczego widz tak przywykłe do amerykańskich głosów? Bo jest ich całe mnóstwo. Są wszędzie. Jest ich dużo, to produkują nieskończone ilości materiałów audio i wideo, dlatego problemy z przebiciem się mają Brytyjczycy. Nie wykraczając poza krąg języka angielskiego, to tak samo jest z serialami kanadyjskimi, czy australijskimi. Nie cieszą się popularnością nie dlatego, że nie są dobre, ale przez to, że nie są amerykańskie. Nie tylko Polska, ale świat przywykł już do tej taniej papki, którą z reguły jesteśmy karmieniu przez USA. Nie twierdzę, że nie robią dobrych seriali, bo jest dużo tytułów, które podziwiam, uwielbiam i cenię ponad wszystko. Ale jeśli chodzi o LOM, to nie uznam wersji US za bardzo dobrą nawet jeśli okaże się, że to Gene Hunt jest w śpiączce, a Tyler to jego alter-ego.

[iluvatar]

Nie jest przypadkiem tak, ze kto zaczal od wersji US to bardziej mu odpowiada. Z kolei ten, ktory widzial oba sezony UK, nie znajdzie nic w US co go bardziej zaciekawi niz pierwowzor. Nie ma sensu sie klocic.

Moze po prostu napiszmy tym US jak sie skonczy serial i kim byl ojciec Sama;))))

[majkel78]

tukcio nic dodać nic ujać , super to ująłeś
Z całym szacunkiem dla Keitela ale w roli Hunta nie dorasta do pięt Glenisterowi

[Luizjana]

Może obrońcy wersji UK założą sobie jakiś inny wątek pt. "Tu zniechęcamy do wersji US Life on Mars", bo tutaj się robi już to nudne. Serial wersji US jest super i ma mocne wyniki oglądalności, więc niedługo na dobre zejdzie ze ścieżki UK. Moim zdaniem klimat NY lat 70 kopie na głowę klimat Londynu z tamtych lat plus Amerykanie mają po prostu kasę, aby to zobrazować w przeciwieństwie do Angoli, kręcących "nowhere". Obsada kopie angielską po jajach. Dla Keitela wystarczy być i mu żaden Glenister nie podskoczy (najbardziej drażniący mnie aktor w wersji UK), Mol jako Annie po prostu deklasuje pucowatą White, Mol znana z wcieleń w piękności z lat 60-70, kto oglądał ją jako Bettie Page, wie o czym mówię. Nawet rola O'Mara wydaje mi się bardziej 'dramatyczna' niż Simma. Powtórzę to co powiedziałem wcześniej - Anglicy mieli pomysł, ale to Amerykanie znają się na dużych produkcji serialowych. Anglicy pod tym względem niewiele ustępują nam, czy innym nacjom - chęci nie wystarczą, trzeba dużo kasy i wieloletnie doświadczenie.

[owczarnia]

Powtórzę to co powiedziałem wcześniej - Anglicy mieli pomysł, ale to Amerykanie znają się na dużych produkcji serialowych. Anglicy pod tym względem niewiele ustępują nam, czy innym nacjom - chęci nie wystarczą, trzeba dużo kasy i wieloletnie doświadczenie.

A najlepszym dowodem na prawdziwość Twoich słów jest Doctor Who, na przykład. To tak w temacie braku kasy, doświadczenia i całej reszty *rotfl*.

No cóż, jeden woli córkę, a drugi teściową - jak mawia moja (nomen omen) teściowa właśnie. Mnie amerykańska, odmóżdżająca papa i bylejakość skutecznie odstrasza. Inni ją uwielbiają. Ale cóż, o gustach się podobno nie dyskutuje .

[Janek_wad]

Moim zdaniem problem nie leży w wersji, którą się oglądało jako pierwszą, ale w tym, że z reguły większość nas ma skłonność do akceptowania tego co amerykańskie. Jakby nie patrzeć jest to jeden z największych krajów i najbogatszych krajów. Dzięki tym pieniądzom mogą kręcić masy obrazów dla kin i telewizji. Później zalewają cały świat swoimi produkcjami. Ze względu na ogromną liczbę tytułów amerykańskich jesteśmy przyzwyczajeni do ich obecności na naszych ekranach. Ludzie wolą oglądać to, do czego przywykli. Jeśli oglądali wcześniej 50 seriali amerykańskich, to ciężko im się przemóc, by sięgnąć po jakiś brytyjski, a nie daj boże po azjatycki.

Widzę, że miłośnicy wersji UK mają tutaj lekką przewagę liczebną, a co po niektórzy porównują faworyzujących amerykańską wersję show do bezmózgich debili, bezmyślnie zapatrzonych w USA dzieciaków, którzy wręcz przesiąkają modą płynącą z dalekiego zachodu. Oglądam LoM US, czyli jestem ciołkiem, tępo patrzącym w ekran w poszukiwaniu tandety, nie znam pojęcia ambitnego kina, moje IQ wynosi 65, a edukację ukończyłem na poziomie szóstej klasy podstawówki, tak? Nie ma co, najlepiej wszystkich wrzucić do jednej szufladki.

Widz woli słuchać amerykańskiego akcentu, bo do takiego przywykł w TV, kinie, radiu itd. Jeśli usłyszy Brytyjczyka, to zaraz słychać "ale oni dziwnie mówią, i jeszcze nic nie można zrozumieć". A dlaczego widz tak przywykłe do amerykańskich głosów? Bo jest ich całe mnóstwo. Są wszędzie. Jest ich dużo, to produkują nieskończone ilości materiałów audio i wideo, dlatego problemy z przebiciem się mają Brytyjczycy. Nie wykraczając poza krąg języka angielskiego, to tak samo jest z serialami kanadyjskimi, czy australijskimi. Nie cieszą się popularnością nie dlatego, że nie są dobre, ale przez to, że nie są amerykańskie. Nie tylko Polska, ale świat przywykł już do tej taniej papki, którą z reguły jesteśmy karmieniu przez USA.

Ciekawe rozumowanie. Niby że psioczę na LoM UK, ponieważ nie podoba mi się angielski akcent? Nie było już gorszej argumentacji? Uwielbiam brytyjski akcent i wcale nie uważam, by ktokolwiek mógł pojechać serię ze względu na język, jakim posługują się grający w niej aktorzy.

I co jeszcze, może LOM UK nie ma klimatu? Jest znacznie bardziej klimatyczny niż US. Ciągłe wzmianki o aktualnej sytuacji społeczno-politycznej, ubrania, muzyka, wystrój wnętrz, urządzenia lat 70-tych, plakaty reklamowe, same reklamy, wiadomości i programy BBC lat 70-tych - to mało??

US ma wszystkie wymienione elementy plus niesamowity hipisowski klimat, który kopie tyłek brytyjskim flegmatycznym stróżom prawa na koniach.

Użytkownik Janek_wad edytował ten post 17.11.2008 - |02:11|

[owczarnia]

Ależ Wy jesteście zabawni. Czy jeśli Ameryka nadaje wypraną ze wszelkich smaków papkę, to ja mam pisać że jest inaczej bo co? Bo ci, co tę papkę łykają, się obrażą? A od kiedy to nie wolno mówić o czymś, że jest kiepskie, jeśli tak się właśnie uważa? Takie samo ja mam prawo do krytyki, jak Wy do zachwytów. A to, że co poniektórzy są przewrażliwieni i uparcie odnoszą wszystko do siebie osobiście, to już nie mój problem.

Btw, kolejny przykład na to, jak Amerykańce potrafią schrzanić najlepsze rzeczy: właśnie na Fox Life pojawił się "Secret Diary of a Call Girl". Nie posunęli się co prawda do wyprodukowania własnej wersji, ale za to... zmienili ścieżkę dźwiękową. Zamiast doskonałych, brytyjskich przebojów mamy bezpłciową, instrumentalną pościelówę. Ogromną część klimatu tego serialu tworzył naprawdę świetny soundtrack. Widać dla jankesów za ambitny... Brak słów.