84 odpowiedzi w tym temacie

[Altair]

No ale ten odcinek to już jakaś kpina. Nie dość, że zapychacz serii, to jeszcze tym razem producenci nawet nie próbowali tego ukryć. Nie dopatrzyłem się w nim żadnych pozytywów, za to negatywów ma od groma. Przede wszystkim nie jest to odcinek o SG-1 ani nawet o SG, lecz o pewnym żałosnym człowieku, który przedłożył swoje wizje, nad szczęście i dobro własnej rodziny. Nie dość tego, historia opowiedziana w kiepskim stylu i wprost zieje NUDĄ. Na wyliczanie reszty minusów i błędów odcinka szkoda bajtów. Ewidentnie najgorszy jak dotąd odcinek w całym serialu, pierwszy raz daję 1 i mam nadzieję że ostatni (byłoby zero, ale podwyższam o jeden tylko ze względu na to, że to jednak tylko kiepski odcinek ogólnie świetnego serialu).

Użytkownik Altair edytował ten post 14.12.2008 - |20:02|

[Tom_Logan]

Pisałem to już dwa razy, niestety. Ale to 3 i na szczęście ostatni odcinek a'la powspominajmy stare dobre czasy. W zasadzie nie wiem dlaczego od 6 sezonu stało się rytuałem umieszczać takie odcinki w serii no ale nic na to nie możemy poradzić. Ogólnie nie żeby miało to jakikolwiek sens ale jak już jest to trzeba to jakoś przeżyć. Historia fryzjera Jo ani mnie nie ujęła ani jakoś specjalnie nie ugodziła w moje morale. Ot obejrzałem ale raczej nie wrócę do niego chyba że będę kiedyś robił sobie maraton z SG-1.

[Altair]

Nawet spośród wspominkowych ten jest zdecydowanie najgorszy. Bo np. w takim Disclosure był chociaż ważny motyw teraźniejszy, czyli poinformowanie innych mocarstw o istnieniu SG itd. (pomijam realizacje tego pomysłu), no i niezaprzeczalny humor w końcowej scence z Thorem. A tutaj? Bieda z nędzą.

[Tom_Logan]

Napomnę jedynie że podobała mi się scena w której O'Neill rozmawia z Carter przez telefon. I jak wyciąga pistolet po tym jak orientuje się że Jo wpadł do niego z zabawką.

Użytkownik Tom_Logan edytował ten post 15.12.2008 - |12:04|

[Altair]

Mhm początek był fajny i w miarę zachęcający - a w chwilę później wyszło szydło z worka co to za odcinek będzie...