Skocz do zawartości

Zdjęcie

Niespodzianka


  • Zaloguj się, aby dodać odpowiedź
68 odpowiedzi w tym temacie

#61 cooky

cooky

    Sierżant

  • Użytkownik
  • 717 postów
  • MiastoPolska centralna

Napisano 26.02.2012 - |20:38|

Tylko pogratulować tatusiowi. :)
Spisał się na medal i nawet nie bał się wziąć maleństwa na ręce.
Również uważam, że wskazane jest teraz zbiorowe oblewanie. W końcu to historyczna chwila. ( A mój mąż twierdzi, że dobrze opite dziecko lepiej sie potem chowa. ;))
Pozdrawiam.
  • 1

Ten, który walczy z potworami, powinien zadbać, by sam nie stał się potworem.
Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również na nas.

F. Nietzsche


#62 xetnoinu

xetnoinu

    Sierżant sztabowy

  • VIP
  • 1 185 postów
  • MiastoPraga, a za rzeką Warszawa

Napisano 26.02.2012 - |20:57|

Wszyscy moi kumple-tatusiowie tak twierdzą, jednakże jak pociechy mają kilka miesięcy to zapominają o tej maksymie - do powtórki :)
Oblewanie zatem bardzo wskazane.
  • 1

Zapraszam http://trek.pl/discord

Wbijajcie :) 

 


#63 cooky

cooky

    Sierżant

  • Użytkownik
  • 717 postów
  • MiastoPolska centralna

Napisano 26.02.2012 - |21:45|

Tak, tak... Zupełnie jak w "Misiu" ;)

- Po drodze winko kupimy... Córeczka mi się urodziła to jest okazja!
- Co, znowu ?
- Eeee... Ta co cztery lata temu. Dziecko jest dziecko - wypić zawsze można, nie?
  • 2

Ten, który walczy z potworami, powinien zadbać, by sam nie stał się potworem.
Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również na nas.

F. Nietzsche


#64 Palek21

Palek21

    FANKA WSZYSTKIEGO

  • Użytkownik
  • 354 postów
  • MiastoMykanów

Napisano 14.04.2012 - |13:49|

Przepraszam za tak długą przerwę i prezentuję najnowszy fragment.
Smacznego :)

Naukowiec, żołnierz, Satedańczyk i lekarz spotkali się na śniadaniu. Rozsiedli się i zaczęli jeść.
- Pomórzcie mi wybrać Maria czy Rolamy?- poprosił McKay.
- Dlaczego wybrać? Oba są dziwne- Ronon był zdziwiony.
- Maria Skłodowska-Curie, kobieta naukowiec, uhonorowana dwukrotnie nagrodą Nobla-wyjaśnił Carson, zanim Rodney zdążył przeżuć.
- Drugie imię wybrała Alma. Twierdzi, że to bardzo popularne imię na jej planecie- wyjaśnił naukowiec.
- Nie może mieć obu?- wtrącił John.
- Właściwie to mogłaby, muszę porozmawiać z Almą- stwierdził. Rozmowa zeszła na temat misji.
Elizabeth i Teyla umówiły się na śniadanie w jej gabinecie, dowódca chciała porozmawiać bez świadków.
- Wybaczyłaś w końcu Johnowi?- zapytała Atosianka.
- Jeszcze nie.
- Dlaczego zaprosiłaś go na noc?- Teyla była zdziwiona.
- Miałam swoje powody. Chodziło mi , żeby wiedział co może stracić, jeżeli nie wróci- uśmiechnęła się.
- Rozumiem, odpowiednia motywacja- przyjaciółka kiwnęła głową ze zrozumieniem.
Elizabeth właśnie wychodziła ze swojego gabinetu, by popatrzyć jak wyruszają, gdy w drzwiach wpadła na Johna. Mężczyzna uśmiechnął się.
- Elizabeth, dwie sprawy- gdy skinęła, kontynuował.
- Chcielibyśmy wziąć zwierzaki, tylko Tantosa i Einsteina.
- Jesteś pewien, że są już gotowe? Zastanawiałeś się co na to reszta drużyny?
- Jestem pewien, że bestie sobie poradzą, co do ludzi to nie wiem. Przejdziemy najpierw na Taurus, a stamtąd na planetę z laboratorium. Jeżeli ktoś po drodze zrezygnuje, trudno, jakoś sobie poradzimy.
Weir zastanawiała się z kim rozmawia, ten John był rozsądny i poukładany.
- Zgoda, możecie je wziąć. A ta druga sprawa?
- Chodzi o to, że chcielibyśmy , że tak powiem, powitać małą Marię-Rolamy na Atlantydzie. Stąd pytanie do ciebie, czy pozwolisz nam na to po powrocie?
- Pytasz, czy pozwolę wam oblać narodziny dziecka? Jeżeli wszyscy wrócą w jednym kawałku, to nawet mogę je zasponsorować- uśmiechnęła się.
- Jesteś wspaniała, kocham cię- pocałował ją i odmaszerował.
- Pamiętaj, ze macie wrócić cali!
Dziesięć minut później , stała na tarasie i obserwowała przemarsz drużyny przez wrota.
Wynurzyli się z horyzontu zdarzeń i natychmiast powitało ich radosne gwizdanie Tantosa. John został powalony na ziemię na co reszta drużyny zareagowała wyciągnięciem broni. Teyla stanęła pomiędzy uzbrojonymi żołnierzami a obezwładnionym pułkownikiem .
- Proszę państwa, to jest Tantos. Jeden z trójki tutaj przywiezionej- wskazała bestię. – Są oswojone i zazwyczaj tak się nie zachowują- popatrzyła krytycznie na Shepparda, który tarzał się ze zwierzakiem po trawie.
- Zostawmy ich i chodźmy do reszty- zostawiwszy plecak koło wrót, Dex ruszył przed siebie. Reszta drużyny poszła za nim.
- John, dołączcie jak będziecie mogli- krzyknął oddalając się.
Dotarli na polanę i Satedańczyk przeszedł przez „ogrodzenie”. Zwierzaki spały w słońcu, więc na wszelki wypadek zagwizdał zanim podszedł bliżej. Einstein usiadł natychmiast i wyszczerzył kły.
- No już mały- powiedział Rodney przedzierając się na polanę. Bestia, obecnie całkowicie czarna, przestała warczeć i podeszłą do naukowca. Ronon podszedł i podniósł małą pomarańczową kulkę, która natychmiast zaczęła lizać go po rękach. Mandun, która zmieniła kolor na intensywną zieleń, nie odstępowała dziecka na krok.
- Który z nami idzie?- zapytał Evan.
- Czarny. Einstein, pupil McKaya- wydyszał John za ich plecami. Odwrócili się do dowódcy.
- Ruszamy jak chłopaki przywitają się zwierzakami. Czy nadal wszyscy chcą iść?- Zapytał dowódca widząc miny podwładnych i ich reakcję na Tantosa, który nagle zapragną przywitać się ze wszystkimi. Łasił się, lizał po rękach i domagał się głaskania od każdego. Ludzie reagowali różnie, niektórzy odskakiwali niespokojnie, ale większość przywitała się z bestią. Nikt nie wyraził ochoty powrotu do domu. Opiekunowie założyli zwierzakom, przyniesione z Atlantydy, porządne, skórzane obroże i ruszyli do wrót. Mieli trochę problemów z nakłonieniem Tantosa i Einsteina do przejścia, ale czekolada czyni cuda. Pół godziny później przegrupowywali się na planecie. Zostawili zbędny sprzęt i jedzenie, powtórzyli plan ataku, podzielili się na dwie drużyny i ruszyli. Dotarli na miejsce o zmierzchu, tak jak zamierzali, rozstawili patrole i postanowili odpocząć.

Użytkownik Palek21 edytował ten post 16.04.2012 - |09:22|

  • 2

Życie to ostry miecz, na którym Bóg napisał:

KOCHAJ, WALCZ, CIERP!!!


#65 Madi

Madi

    Starszy kapral

  • Użytkownik
  • 270 postów
  • MiastoChorzów

Napisano 14.04.2012 - |19:44|

Odpowiednia motywacja ;) no tak jak inaczej Rodney mógł nazwać córkę :P to dopiero będzie świętowanie. Mam nadzieję, że misja pójdzie zgodnie z planem. A więc tyle, szkoda, że taki krótki fragment, liczę na dłuższy następnym razem.
Pozdrawiam!
  • 1

#66 xetnoinu

xetnoinu

    Sierżant sztabowy

  • VIP
  • 1 185 postów
  • MiastoPraga, a za rzeką Warszawa

Napisano 15.04.2012 - |20:58|

No tak, Maria C-S była kobietą :) Ale co to za Einstain to nie wiem - pewnie też kobieta. Bo już Einstein to był względnie i ogólnie, a nawet szczególnie - chłop czy też bestyja ;)

Miło, bardzo miło, panowie już zbierają na bimber i lepsze trunki. Szkoda, że fragment taki króciutki. Liczę na więcej!

Pozdrawiam.

@Cooky - a za święte Barejowe słowa masz ode mnie plusika. Zawsze wypić za to można.

Użytkownik xetnoinu edytował ten post 15.04.2012 - |21:03|

  • 1

Zapraszam http://trek.pl/discord

Wbijajcie :) 

 


#67 Palek21

Palek21

    FANKA WSZYSTKIEGO

  • Użytkownik
  • 354 postów
  • MiastoMykanów

Napisano 04.03.2013 - |17:50|

Boże moja wena opusciła mnie na prawie rok :blink:

Ale wróciła i mam nadzieję, że zostanie na dłużej :)

Oto co przyniosła.

 

 


 

Atak miał się rozpocząć o północy czasu Atlantyckiego.
Godzinę przed wyruszeniem zaczęli się przygotowywać, sprawdzali magazynki ,
ogłuszacze, zestaw ratunkowy. Gdy wszyscy byli gotowi, pułkownik zwołał odprawę.

- Evan, Ronon, Willis, Jonson i Rodney atakujecie odwschodu. Reszta ze mną od południa. Jakieś pytania?

-Dlaczego mam wchodzić od tyłu?- naukowiec był zdziwiony.
- Bo ja dowodzę, a Einstein nie pójdzie za nikim innym.Trzymaj się Ronona, nic ci się nie stanie.Satedańczyk uśmiechnął się i ruszył za Lornem.

- Jak będziesz pewien pozwól atakować Einsteinowi- rzucił pułkownik. Sam pozwolił Tantosowi węszyć, zwierz nie oddalał się za bardzo.

Tantos pobiegł przodem, dostał polecenie zlikwidowania patroli. Sheppard wraz z drużyną skradali się cicho. Gdy wyszli z lasu znaleźli pierwsze ciało Wraith, w piersi ziała mu dziura odpowiadająca wielkością małego
telewizora.  Szli dalej aż usłyszeli charakterystyczny gwizd. John odpowiedział i po chwili z ciemności wypadł
uradowany Tantos. Zaczął się łasić, pułkownik pogłaskał pupila i nagrodził go
czekoladą. Znaleźli się przed wejściem i opiekun kazał zwierzakowi osłaniać tyły.

- Lorn, zgłoś się.
- Słucham pułkowniku.

- Dotarliśmy na miejsce i wchodzimy.
- Zrozumiałem, my także jesteśmy gotowi.

- Cisza radiowa, nadajemy w razie konieczności- pułkownik wyłączył radio i przywołał zwierza do nogi.
Przegrupowali się i pojedynczo weszli do środka. Było ciemno, niewielka poświata emanowała ze ścian. Kierunek marszu ustalili dzięki „wykrywaczowi życia”, poruszali się szybko, placówka właściwie nie była chroniona. Dotarli do
kolejnych drzwi, czujnik wskazywał, że w pomieszczeniu znajduje się ok. 20 Wraith. Wycofali się, by nawiązać kontakt z resztą.

- Sheppard do Rodney’a.
- Słucham.

-Dotarliście do laboratorium?
- Tak, dziękuję za troskę o moją osobę.

- Jak ci się wydaje, czy oni mogą być uzbrojeni.
- To Wraith, oni są zawsze uzbrojeni!- Rodney krzyknął.

- Uspokój się i daj radio Lornowi.

- Słucham pułkowniku.
- Wchodzimy pojedynczo i przesuwamy się wzdłuż zachodniej ściany, aż się spotkamy. Niech McKay puści zwierza wolno.

Wkradali się po cichu do laboratorium, bestie ruszyły na łowy. Spotkali się mniej więcej po środku pomieszczenia.

- Co teraz?
- Trzeba zaminować to miejsce- pułkownik wyjął C4.

- My z Eavnem zaminujemy laboratorium, reszta dwójkami rozproszy się i zostawi ładunki gdzie się da. Spotykamy się za 20 minut na polanie, czekamy pięć minut i wysadzamy. Zrozumiano?

Drużyna przytaknęła, podzieli się na zespoły i ruszyli.

Pułkownik i major ruszyli w przeciwnych kierunkach, żeby obejść laboratorium na
około. Pozbyli się zapasu materiałów wybuchowych i  skierowali się do wyjścia. Przycupnęli w
wysokiej trawie ok. 15 metrów od statku i czekali. Pierwsi ewakuowali się Ronon
i Willis, później Rodney z Einsteinem i Jonsonem. Nigdzie nie było widać Teyli i Skols.

- Ronon czy Teyla jest z wami?- pułkownik był zaniepokojony.

-Nie na polanie jej nie ma. Gdzie wy jesteście?
- Kudre, wracamy po nie. Będziemy za 10 minut.

Pobiegli z Evanem z powrotem , Tantos ich wyprzedził. Wpadli na statek i major potknął się o truchło Wraith. Pozbierał się szybko i podążył za pułkownikiem ścieżką usianą trupami Wraith.  Znaleźli obie niedaleko wejścia, Skols była nieprzytomna a Atosianka  ranna w nogę.

- Możesz chodzić?- zapytał Sheppard.
- Tak, dam radę.

- Gdzie Tantos?
- Ścigał Wraith, który chciał do mnie strzelić.

- Pułkowniku, musimy iść- powiedział Lorne skończywszy opatrywać Teylę.

- Zabierz je stąd, nie zostawię go samego- powiedział i zniknął w tym samym korytarzu co wcześniej jego bestia. Major przerzucił sobie nieprzytomną Skols przez ramię, pomógł wstać Teyli i pomaszerowali do wyjścia. Dotarli na polane i czekali.

 Pułkownik skradał się ostrożnie, co chwilę przystawał i cicho gwizdał. Usłyszał równie cichą odpowiedź i pobiegł do źródła dźwięku. Bestia leżała z podkulonymi łapami i piszczała. Sheppard podszedł, pogłaskał zwierzaka i zaczął go delikatnie badać. Nie musiał długo  szukać, lewa tylna łapa była jaskrawo żółta i sączyła się z niej krew. Wyjął opatrunek osobisty, zabezpieczył ranę i wziął zwierza na ręce.

- Evan czekaj na mnie przy wyjściu, Tantos dostał.
Dotachał go jakoś do wyjścia gdzie czekał major  wraz z Jonsonem, Willisem i Rodneyem. Mieli ze sobą jakieś płótno, na którym ostrożnie ułożyli bestie. Najszybciej jak to było możliwe dotarli na polanę.

- Wszyscy są? Dobra wysadzamy- to powiedziawszy wcisnął guzik detonatora. 

Eksplozja wstrząsnęła planetą, podmuch był tak silny, że złamał kilka drzew w ich pobliżu. Gdy kurz i pył opadł, a laboratorium Wraith pięknie się paliło, pułkownik zaczął przegląd drużyny.

- Jak się czujesz Teyla?
- To tylko draśnięcie. Byłyśmy już  na ostatniej prostej, gdy Skols dostała z ogłuszacza. Odciągnęłam ją i musiałam o coś zawadzić. Co z Tantosem?

- Właśnie do niego idę, choć ze mną- podał jej rękę.
Bestia była już do połowy żółta, piszczała i ciężko dyszała.

- Chyba nie jest dobrze?- zauważyła kobieta.
- Zadzwonię do Carsona jak dojdziemy do wrót.

Ruszyli gdy Skols odzyskała przytomność, mężczyźni chwycili prowizoryczne nosze Tatntosa. O dziwo droga powrotna była krótsza, wszyscy niepokoili się o bestię. Einstain znów przywdział czerwono-czarne ubarwienie i biegał nerwowo wokół grupy. Przeszli na Taurus i pułkownik poprosił doktora o przybycie. Lekarz pojawił się po 30 minutach wraz z sanitariuszem, który pomagał mu nieść sprzęt. Na początek zaaplikował pacjentowi sporą dawkę morfiny i po chwili przystąpi do badania. Użył przenośnego skanera, żeby sprawdzić co kośćmi, następnie ogolił fragment przedniej łapy i założył wkłucie.

- Kość jest cała, ale ma rozerwany miesień i będę musiał go zszyć, żeby mógł chodzić.

- Możesz to zrobić tutaj? Przyniosę cały sprzęt- błagał .

- Nie dam rady zrobić tego tutaj. Potrzebuję do operacji leków, sprzętu. Zabierz ludzi do domu i poproś Elizabeth o pozwolenie. Zostanę z nim.

- Spróbuję, ale ona się nie zgodzi- pułkownik spuścił głowę i zarządził powrót. Z lekarzem zostali Ronon i Rodney, a także
sanitariusz.



 


  • 1

Życie to ostry miecz, na którym Bóg napisał:

KOCHAJ, WALCZ, CIERP!!!


#68 cooky

cooky

    Sierżant

  • Użytkownik
  • 717 postów
  • MiastoPolska centralna

Napisano 24.03.2013 - |21:03|

pierwsza udana akcja i przelana pierwsza krew. Teraz z czystym sumieniem mogą przystąpić do części nieoficjalnej. Oblewanie czas zacząć! :D


  • 1

Ten, który walczy z potworami, powinien zadbać, by sam nie stał się potworem.
Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również na nas.

F. Nietzsche


#69 igut214

igut214

    Kapral

  • Użytkownik
  • 244 postów
  • MiastoKraków

Napisano 04.04.2013 - |21:33|

Cieszę się, że dodałaś kolejną część po roku "odstawienia" "Niespodzianki" ;). W tej chwili nie orientuję się już w akcji i przeczytam je od początku ^^. 

Pozdrawiam - igut214 :)


  • 0
"Tęsknię za lasem, uświadomił sobie Leiard. Tęsknię za życiem w spokoju. Za sercem i umysłem, których nie drąży zamęt. Za bezpieczeństwem" -- ("Kapłanka w bieli" - str. 363).




Użytkownicy przeglądający ten temat: 1

0 użytkowników, 1 gości, 0 anonimowych