603 odpowiedzi w tym temacie

[Sakramentos]

a odpowiedzi spodziewałem się takiej;
weźmy 1 kg;
czyli z E=m*c^2(przyjmuje c=3*10^8 m/s) wynika, że 1 kg to 9*10^16 dżula; bomba z Hiroszimy miała 9*10^13(tak przyjęliśmy i tak widziałem w źródłach), czyli 1000 razy mniej, czyli 1 gram; ale to jest całkowita ilość masy biorącej udział w reakcji, a jest tam tyle samo materii co antymaterii; z tego wynika 1gram/2, czyli 0.5 grama;

Ejże. Czy w takim razie jeden kilogram takiej materii wybuchowej dałby siłę ledwo 26 MGT w przybliżeniu? Coś nie tak, bo to będzie grubo ponad 40 MGT. Coś nie tak z tymi obliczeniami.

[inwe]

Ejże. Czy w takim razie jeden kilogram takiej materii wybuchowej dałby siłę ledwo 26 MGT w przybliżeniu? Coś nie tak, bo to będzie grubo ponad 40 MGT. Coś nie tak z tymi obliczeniami.

popełniasz błąd niedzielenia przez 2 ; 1kg=materia+antymateria; czyli pół kilograma antymaterii; jeśli miałbyś 1kg antymaterii to w reakcji bierze udział 2kg; czyli energia byłaby równa 1.8*10^17 J;

Użytkownik inwe edytował ten post 24.02.2008 - |07:49|

[Sakramentos]

Też tak myślałem, ale mi chodzi o to, że ja proporcjonalnie pomnożyłem to to. No nic, bo oficjalne źródła podają, że kilogram to ponad 42 MGT, ale pewnie nie biorą pod uwagę konieczności brania w reakcji drugiej strony. Więc chyba masz rację. Ale jestem szczerze mówiąc rozczarowany mocą antymaterii-tyle się człowiek naczytał, a to taka słabizna Ciężko to to wyprodukować, jeszcze ciężej utrzymać-całe laboratorium potrzebne zerowa przydatność militarna, póki co.

[inwe]

nikt się nie kwapi więc:

występują mniej więcej co 370 lat na danym obszarze, a mogą trwać maksymalnie 7 min. 32 s;

[elam]

dobrze

[inwe]

czym jest gwiazda dziwna?;

[elam]

taka jest dziwna, ze nikt nie wie?

utknelo - wiec odswiezam ...

[Lucas_Alfa]

Nie odświeżaj Elam, tylko odpowiedz :-).

Z głowy mi wyleciał całkiem ten temat.

[inwe]

co się stało z chętnymi do odpowiedzi?

no dobra wskazówka: Wikipedia ;

[Lucas_Alfa]

No dobra, jak trzeba, to trzeba. Fakt w Wikipedii jest to napisane, ale miałem nadzieję, że ktoś odpowie.

Gwiazda dziwna to hipotetyczny twór z hipotetycznej dziwnej materii, która hipotetycznie mogłaby powstać w jądrach bardzo masywnych gwiazd neutronowych. Materia ta, to już nie neutrony tylko ich części składowe kwarki i gluony. Taka "zupa", z której powstaje materia.

[inwe]

wreszcie brzemię przechodzi z moich barków na barki Lucasa ;

[elam]

... a Lucas milczy. wiec w miedzyczasie zadam luzne pytanie z dziedziny raczej antropologii, niz astronimii, ale zawsze:

prosze, sprobujcie wymienic jak najwiecej obiektow astralnych, czczonych przez ludzi. kto czci co, jako co.
- wiadomo, slonce, prawie we wszystkich kulturach, np w Egipcie, bog Re.
- ksiezyc, chyba jeszcze dluzej niz slonce (hmmm przyklad? )
- Venus, utozsamiana z Inanna w Sumerze, Isztar w Babilonie, potem - kim byla w innych kulturach? (Egipt, Grecja...)
- ...
?

[psjodko]

Germanie - Merkury bóg Odyn-Wotan

Babilończycy:
Marduk - utożsamiany z planetą Jowisz,
Isztar - Gwiazda Zaranna (planeta Wenus),
Nergal – planeta Mars,
Ninurta – planeta Saturn,
Nabu – planeta Merkury,
Szamasz – Słońce,
Sin – Księżyc

Inkowie:
Chasca - Wenus

Aztekowie
Centzon Huitznahua - wszystkie gwiazdy południa
Centzon Mimixcoa - wszystkie gwiazdy północy

Japończycy:
Ame-no kagase-wo - bóg utożsamiany z Gwiazdą Polarną
Amaterasu - słonce
Tsukiyomi - Księżyc

Arabowie:
Al-Uzza albo Astar, utożsamiana z planetą Wenus
Hunum - Słońce
Zazel - Saturn

Hindusi:
Rawi - Słońce
Ćandra - Księżyc
Mangala - planeta Mars
Budha - planeta Merkury
Brihaspati - planeta Jowisz
Śukra - planeta Jowisz
Śani - planeta Saturn

Pigmejowie:
Arebati - Księżyc

koreańczycy:
Ćhilsong - bóstwo siedmiu gwiazd z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy

Irokezi
Ataentsic - Księżyc

eskimosi:
Alignak - Księżyc

Słowianie:
Swarog/Swarożyc - Słońce
Chors - Księżyc

gwiazdy:
Syriusz czczony przez Dogonów i Hindusów, w Egipcie utożsamiana z Izis,
Algol (beta Perseusza) dla Greków wyobraża głowę Meduzy. Nazwa ta jest skrótem nazwy arabskiej Ras al Ghul, co znaczy "Demoniczna Głowa"
Aldebaran i Kanopus - czczone przez Arabów.



I na koniec ciekawostka :

Aniołowie ciał niebieskich

Imię Ciało niebieskie
---------------------------------
Rafael - Słońce
Gabriel - Księżyc
Michael - Merkury
Eniel - Wenus
Samael - Mars
Cadikiel - Jowisz
Kaftziel - Saturn

Użytkownik psjodko edytował ten post 13.03.2008 - |09:39|

[elam]

no, WOW

chyba nikt cie nie przebije, prosimy o pytanie

[psjodko]

Proszę o wyjaśnienie/"rozwiązanie" Paradoksu Olbersa, czyli dlaczego niebo jest ciemne?

Przypomnę:
Jeśli nieskończenie wielki wszechświat zawiera nieskończoną liczbę gwiazd, to niebo powinno nieustannie promieniować jednolitą jasnością, gdyż w każdym kierunku obserwacji nasz wzrok napotykałby gwiazdę.
Jednak tak nie jest.
Dlaczego ?

Użytkownik psjodko edytował ten post 18.03.2008 - |21:41|

[baloo]

Pisząc na logikę to :
1. Wszechświat jest nieskończony, ale to tyczy się jego objetości a nie masy, która jest stała od momentu powstania.
2. Z powdu odległości światło wielu gwiazd nie dotarło do nas.
3. Czarne dziurki.
4. Pole magnetyczne Ziemi/Słońca zmienia tory lotu cząstek naładowanych.

[Obi]

Wszechświat jest nieskończony, ale to tyczy się jego objetości a nie masy, która jest stała od momentu powstania

Obijetość wszechświata nie jest nieskończona , ponieważ wszechswiat wciąż się roższeża.
Tyle w ramach off-topicu .

A niebo jest czarne w nocy chociażby dlatego , że :
Wszechświat sie rozszeża i cały czas wiekszośc gwiazd oddala się od nas .
Po drugie - z odległością maleje energia fotonów , co daje słabsze światło.
po trzecie - cześć światła jest pochłaniana przez nieswiecącą materie ( ciemna materia , inne planety , zbiorowiska pyłów i inne )

Użytkownik Obi edytował ten post 19.03.2008 - |23:10|

[inwe]

objętość wszechświata może być nieskończona, mimo, że się rozszerza to tak na marginesie;

paradoks Olbersa zakłada, że Wszechświat jest wieczny; i światło mogło dotrzeć do nas z dowolnie oddalonych obiektów; tak nie jest; horyzont obserwacji jest ograniczony czasem jaki upłynął od Wielkiego Wybuchu;

[psjodko]

No coż paradoks Olbersa (jak zresztą wszystkie paradoksy) ma to do siebie, że trudno wyjaśnienie udowodnić.
Już w 1610 roku tę zagadkę próbował rozwiązać Johannes Kepler. Jako pierwszy zauważył, że idea nieskończonego wszechświata kłóci się z rzeczywistością, bowiem patrząc na nocne niebo dostrzegamy pustą przestrzeń pomiędzy gwiazdami. Kolejni uczeni (Halley, Chedeaux) również podawali swoje wyjaśnienia, jednak dopiero w XIX wieku właśnie Heinrich Olbers spopularyzował ten paradoks.

Rozważał wiele możliwych wyjaśnień, m.in.:

1. Według Olbersa przeszkodą jest gaz i pył międzygwiezdny, które zatrzymują (absorbują) światło z dalekich gwiazd.
2. Wszechświat zawiera skończoną liczbę gwiazd.
3. Rozkład gwiazd nie jest jednolity, np. zakładając, że ich liczba jest nieskończona, jedne gwiazdy mogą być położone za innymi, stąd tylko skończony obszar widoczności może być przez gwiazdy wypełniony.
4. Wszechświat się rozszerza, mamy więc do czynienia ze zjawiskiem poczerwienienia światła wysyłanego przez gwiazdę (redshift).
5. Wszechświat ma skończony (określony wiek). Światło z najbardziej oddalonych obiektów nie zdążyło do nas dotrzeć.

Pierwsze wyjaśnienie jest niepoprawne. Olbers nie wziął pod uwagę tego, iż materia międzygwiezdna, pochłaniając światło wysyłane przez gwiazdy, w końcu się nagrzeje do tego stopnia, że sama zacznie oddawać zgromadzoną energię w postaci światła.

Druga przesłanka mogłaby być poprawna - jednak nawet skończona liczba gwiazd jest nadal na tyle duża, że światło docierające z każdej gwiazdy i podgrzewające materię (która zaczyna również świecić) mogłoby wypełnić całą przestrzeń.

Trzecie wyjaśnienie (gdyby było potwierdzone obserwacyjnie) może być częściowo poprawne. Gdyby gwiazdy miały np. rozkład fraktalny, wówczas istniałyby duże połacie przestrzeni nieoświetlonej (pustej) i niebo byłoby ciemne, z wyjątkiem niewielkich obszarów usianych gwiazdami.

Tylko dwie ostatnie możliwości są poprawne. Z obserwacji wynika, że wiek wszechświata wynosi ok. 14 miliardów lat (14 × 109 lat), dlatego światło gwiazd dociera do nas z odległości co najwyżej 14 × 109 lat świetlnych. Natomiast promień obserwowalnego wszechświata wynosi 4.7 × 1017 lat świetlnych. Widzimy, że światło emitowane przez nawet najstarsze obiekty dociera do nas z odległości o wiele mniejszej (kilka rzędów wielkości). W takim wypadku nie jest możliwe wypełnienie całego wszechświata jednolitym promieniowaniem świetlnym.
Proces ekspansji wszechświata powoduje, że światło z oddalających się galaktyk jest przesunięte w kierunku czerwonej części widma, w związku z tym dociera do nas stamtąd słabsze światło, niż gdyby wszechświat był statyczny. To rozwiązuje paradoks, ponieważ z nieskończonej (lub bliskiej nieskończoności) ilości galaktyk dostajemy skończoną ilość światła obserwowalnego.

inwe 0,75 punkcika
i
Obi 0,25 punkcika za przesunięcie ku czerwieni ("Wszechświat sie rozszeża i cały czas wiekszośc gwiazd oddala się od nas .")



Inwe - prosimy o zadanie.

Użytkownik psjodko edytował ten post 20.03.2008 - |08:05|

[inwe]

w wykrywaniu jakich obiektów pomocne jest zjawisko mikrosoczewkowania grawitacyjnego?;(wystarczy jeden przykład; a więcej przykładów to lepiej, jednak nie mogę przyznać więcej niż 1 pkt. )